در ادبیات ایران شعر های جاودانه ای از شاعران بزرگ وجود دارد که شنیدن انها حس خوبی به انسان میدهد .حمید مصدق تر انه ای دارد که فروغ فرخزاد در جواب ان شعر زیبای داردوشاعر جوانی نیز در جواب انها شعری گفته که تقدیمتان میکنم:

تو به من خنديدي و نمي دانستي
من به چه دلهره از باغچه همسايه سيب را دزديدم
باغبان از پي من تند دويد
سيب را دست تو ديد
غضب آلود به من كرد نگاه
سيب دندان زده از دست تو افتاد به خاك
و تو رفتي و هنوز،

سلام دوستان خوبم از اینکه به وبلاگ سر میزنید ممنون.در گوشه غربی استان ما مردمان خونگرم اذری زبان و تالش زندگی میکنند. امروز شعر زیبایی ایریلیق وترجمه فارسی ان را تقدیمتان میکنم:

فیکریندن گئجه لر یاتا بیلمیرم
بو فیکری باشیمدان آتا بیلمیرم
نئیله ییم که سنه چاتا بیلمیرم
آیریلیق، آیریلیق، آمان آیریلیق
هر بیر دردن اولار یامان آیریلیق

مرغ باغ ملکوتم

روزها فکر من این است و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم؟

از کجا آمده ام؟ آمدنم بهر چه بود؟
به کجا می روم آخر ننمایی وطنم

مانده ام سخت عجب کز چه سبب ساخت مرا
یا چه بوده است مراد وی از این ساختنم

کي اشکاتو پاک ميکنه
شبا که غصه داري
دست رو موهات کي ميکشه
وقتي منو نداري

شونه کي
مرهم هق هقت ميشه دوباره
از کي بهونه ميگيري
شباي بي ستاره